Celem tego artykułu jest wyjaśnienie szczegółów lambliozy, choroby pasożytniczej, która może atakować wiele gatunków ssaków, w tym koty, psy i ludzi. Celem tego artykułu jest przedstawienie prostego i jasnego wyjaśnienia właścicielom kotów na temat lambliozy.

Szybki przegląd: Giardioza u kotów

Co to jest lamblioza?

Giardioza (znana również jako gorączka bobra) to stan, który rozwija się u ssaków w wyniku zakażenia mikroskopijnym pierwotniakiem jelitowym Giardia lamblia (znanym również jako Giardia duodenalis i G.intestinalis). Ludzie rzadko mogą być narażeni na zakażenie tymi pasożytami jelitowymi, co dodatkowo budzi niepokój opiekunów w przypadku diagnozy zwierząt domowych.

ile jest wart kot polidaktylowy

Jak powszechna jest lamblioza?

Pasożyt ma zasięg globalny, w tym Stany Zjednoczone. Pasożyt może zaatakować wszystkie ssaki i stwierdzono, że występuje u 5–15% kotów i psów, chociaż często infekcje te przebiegają bezobjawowo, a ich opiekunowie nie są świadomi problemu.

Jaki jest cykl życiowy pasożyta Giardia?

Giardia lamblia (G.lamblia) to pierwotniak, jednokomórkowy pasożyt: oznacza to, że jest tak mały, że można go zobaczyć tylko pod mikroskopem. Organizmy atakujące różne gatunki ssaków były dawniej klasyfikowane jako różne gatunki Giardia, ale ponieważ wydają się identyczne, obecnie uważa się, że są odmianami tego samego pojedynczego gatunku.

W najnowszej technologii molekularnej zidentyfikowano osiem różnych typów zespołów, oznaczonych od A do H, które służą do identyfikacji wariantów.

Koty najczęściej zakażają się typem F, psy są podatne na infekcję C i D, podczas gdy ludzie prawie zawsze zakażają się typem A i B. U kotów i psów w rzadkich przypadkach diagnozuje się także typy A i B, co jest dlaczego czasami istnieją obawy dotyczące ryzyka przeniesienia choroby na człowieka od zwierząt domowych.

Cykl życiowy pasożyta jest prosty. Istnieją dwa etapy życia: cysty i trofozoity.

1. Cysty Giardia to twarde, sprężyste struktury, które pozwalają organizmowi przetrwać wiele miesięcy w środowisku. Zazwyczaj każda cysta zawiera dwie inne formy Giardii, trofozoity. Jeśli cysta zostanie połknięta, pęka w jelitach, uwalniając trofozoity.
2. Trofozoity to bardziej aktywna wersja organizmu, wchodząca w interakcję z żywicielem w jelitach kota i powodująca objawy choroby. Nie są odporne i w tej postaci nie przetrwają długo w środowisku, ale jeśli trofozoity zostaną uwolnione z odchodami do środowiska, mają tendencję do tworzenia cyst, które są długotrwałe.

Jak koty zarażają się?

Koty zarażają się pasożytami Giardia po spożyciu cyst lub trofozoitów z kału zakażonego zwierzęcia.

Koty, ludzie i inne gatunki mogą zarazić się Giardią poprzez spożycie cyst lub trofozoitów znajdujących się w odchodach zakażonych zwierząt, poprzez bezpośredni kontakt z innymi kotami lub ich odchodami (np. przez sierść podczas wzajemnej pielęgnacji) lub poprzez skażenie żywności, wody pitnej, a nawet gleby. Trofozoity w tej formie nie pozostają długo aktywne w środowisku, dlatego główną drogą przenoszenia są cysty.

W jaki sposób zakażone koty przenoszą infekcję Giardia?

Zakażone koty wydalają trofozoity lub cysty Giardia z kałem od 5 do 15 dni po zakażeniu. Organizm przenosi się na inne koty poprzez kontakt bezpośredni lub pośredni poprzez żywność, wodę lub przedmioty znajdujące się w środowisku, takie jak kuweta.

W jaki sposób Giardia powoduje choroby u kotów?

To trofozoity powodują choroby: jeśli cysty zostaną połknięte, pękają, uwalniając trofozoity, lub jeśli trofozoity zostaną połknięte, same powodują chorobę.

Trofozoity namnażają się, poruszając się wewnątrz treści jelitowej, a także przyczepiając się do błon śluzowych ściany jelita. Pozostają w jelitach: nie wchłaniają się do organizmu ani do krwiobiegu.

Powodują biegunkę zaburzając prawidłową pracę jelit, powodując nadmierne wydzielanie (zwiększone wydzielanie płynów) do jelit, co zwiększa płynną zawartość kału, a także powodując zaburzenia wchłaniania (uniemożliwiając normalne wchłanianie treści jelitowej do krwioobiegu). , co również zwiększa płynny składnik kału.

Nie wszystkie zwierzęta wykazują oznaki choroby: infekcja Giardia często przebiega bezobjawowo. Biegunkę częściej obserwuje się u młodych zwierząt lub u osób z obniżoną odpornością (np. zakażenia wirusami takimi jak FIV, u kotów poddawanych chemioterapii, u kotów w podeszłym wieku lub u kotów cierpiących na inne choroby).

Objawy Giardia u kotów

Nawet jeśli masz tylko jednego kota, ważne jest, aby zapewnić wystarczającą liczbę kuwet, aby Twój kot (lub koty!) miał wybór i stosunkowo czyste miejsce do wychodzenia.

Niektóre koty nie wykazują klinicznych objawów zakażenia lambliozą. Inne koty cierpią na biegunkę związaną z jelitem cienkim, która może mieć różną postać, od lekko luźnych po kał o konsystencji wody.

Kał może być pokryty śluzem i szczególnie śmierdzący. Mogą wystąpić wzdęcia, bóle brzucha i wymioty. W rzadkich przypadkach w kale może pojawić się krew i może wystąpić wysoka temperatura. W ciężkich lub przewlekłych przypadkach można zaobserwować wzdęcie, otępienie i utratę masy ciała.

Jak powszechna jest lamblioza u kotów?

Ocena częstości występowania może być trudna ze względu na obecność bezobjawowych nosicieli. Badania przeprowadzone na populacjach kotów wykazały, że częstość występowania tej choroby waha się od 5 do 30%, zatem lamblioza występuje prawdopodobnie częściej, niż większość ludzi zdaje sobie sprawę, a wiele przypadków pozostaje niewykrytych.

Zakażenie będzie prawdopodobnie częstsze w domach z wieloma kotami oraz gdy koty żyją w ciasnych pomieszczeniach (np. schroniskach, budach i hodowlach). Młodsze koty (np. w wieku poniżej sześciu miesięcy) również są bardziej narażone na zakażenie ze względu na ich stosunkowo mniej skuteczną ochronę immunologiczną. Dorosłe koty częściej są bezobjawowymi nosicielami.

Diagnoza lambliozy

Jeśli lekarz weterynarii DVM podejrzewa, że ​​Twój kot może cierpieć na lambliozę, można podjąć następujące kroki.

1. Szczegółowe zbieranie historii

Twój weterynarz omówi każdy aspekt życia i opieki zdrowotnej Twojego kota, w tym kontakt z innymi kotami i historię medyczną. Istnieje wiele innych przyczyn podobnych objawów choroby, w tym nieswoiste zapalenie jelit i glisty, a wywiad pomoże rozróżnić różne możliwe przyczyny.

2. Badanie fizykalne

Lekarz weterynarii dokładnie obejrzy Twojego kota, zwróci uwagę na wszelkie fizyczne objawy choroby i wykluczy inne przyczyny biegunki.

3. Rutynowe badania krwi

Zwykłe badania krwi, w tym profile hematologiczne i biochemiczne, pomogą potwierdzić, że nie ma innej przyczyny choroby Twojego kota.

4. Próbki kału

Twój lekarz weterynarii może zasugerować jeden lub więcej z poniższych testów w celu zdiagnozowania lambliozy. Testy te pomogą również wykluczyć inne przyczyny podobnych objawów, takie jak cryptosporidium.

Mokra masa kałowa: badanie bezpośredniego rozmazu kału lub treści jelitowej pod mikroskopem może bezpośrednio zidentyfikować trofozoity, ale fakt, że wydalanie organizmów może być sporadyczne, oznacza, że ​​test ten ma stosunkowo niski wskaźnik skuteczności. Flotacja siarczanu cynku w kale: Test flotacji jest często początkową procedurą zalecaną przez lekarza weterynarii, ale pozwala wykryć tylko 70% przypadków, ponieważ organizmy Giardia często wydalają się sporadycznie. Wskaźnik powodzenia diagnozy wzrasta do 90% w przypadku badania wielu próbek (np. w ciągu trzech dni) Test immunoenzymatyczny w kale (ELISA): Test ten identyfikuje antygeny trofozoitów Giardia, a nie całych organizmów, zatem w mniejszym stopniu wpływa na niego fakt, że sam organizm Giardia jest wydalany jedynie sporadycznie, co skutkuje skutecznością diagnozy wynoszącą ponad 95%. Test immunofluorescencyjny (IFA).: IFA w kale identyfikuje przeciwciała (a nie antygeny) Giardia spp., a także ma wysoki wskaźnik skuteczności wynoszący ponad 95% w identyfikowaniu infekcji.
Test reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR): umożliwia diagnostykę molekularną poprzez wykrycie DNA Giardia, ale nie jest tak szeroko stosowany jak inne powyższe testy.

Ile kosztuje test na giardiozę u kota?

Powinieneś zapytać swojego lekarza weterynarii o koszty takich badań, ale prawdopodobnie będą one wynosić od 50 do 200 dolarów, w zależności od konkretnego badania.

Leczenie lambliozy

Chociaż koty bezobjawowe mogą w ogóle nie wymagać leczenia, niektóre koty będą potrzebować połączenia leków i łagodnej diety.

Wiele kotów nie wymaga leczenia lambliozy: ich układ odpornościowy skutecznie radzi sobie z infekcją, a koty pozostają bezobjawowe.

Koty chore na lambliozę można leczyć wieloma różnymi lekami, w tym fenbendazolem, metronidazolem, furazolidonem, febantelem, nitazoksanidem i chinakryną.

Niektóre z nich są lekami dostępnymi wyłącznie na receptę i wszystkie lepiej jest podawać pod nadzorem lekarza weterynarii. Niektóre z nich są niezarejestrowane, co oznacza, że ​​nie mają konkretnej licencji na leczenie lambliozy, co jest kolejnym powodem, dla którego do bezpiecznego stosowania potrzebne są wskazówki weterynaryjne.

Oprócz leków zwykle zaleca się łagodną dietę żołądkowo-jelitową, aby pomóc w rozwiązaniu podrażnienia jelit. Często stosuje się probiotyki, a ostatnio zaproponowano terapię regenerującą mikrobiom (PMBRT), polegającą na podawaniu doodbytniczo lub doustnie organizmów żołądkowo-jelitowych zdrowego zwierzęcia.

Ponowna infekcja jest możliwa, dlatego w gospodarstwach domowych, w których zdiagnozowano Giardię, ważna jest ścisła higiena, obejmująca rygorystyczną dezynfekcję miejsc, które mogą być zanieczyszczone odchodami. Można stosować standardowe środki dezynfekcyjne, takie jak czwartorzędowe związki amoniowe lub wybielacze chlorowe.

Wniosek

Giardia to mikroskopijny pasożyt, który może powodować biegunkę u kotów; kocięta i koty z obniżoną odpornością są bardziej narażone, podobnie jak te żyjące w środowiskach, w których przebywa wiele kotów, takich jak schroniska i hodowle.

ładna proszę karmę dla kotów

Diagnoza może być trudna, ponieważ organizm wydala się sporadycznie. Jednak po postawieniu diagnozy dostępne jest skuteczne leczenie. Kontrola w grupie kotów może być trudna ze względu na obecność bezobjawowych nosicieli.

Często Zadawane Pytania

Czy giardia u kotów zniknie sama?

Koty z w pełni sprawnym układem odpornościowym często są w stanie samodzielnie poradzić sobie z infekcjami giardiami, co częściowo jest przyczyną tak częstej liczby przypadków bezobjawowych. Jeśli jednak u kota z objawami choroby (np. biegunką) zdiagnozowano lambliozę, należy zastosować leczenie, aby zapewnić szybkie rozwiązanie problemu.

Jak długo żyje kocia giardia?

Giardioza może powodować biegunkę, która może utrzymywać się przez kilka dni, tygodni lub nawet miesięcy. Podczas leczenia stan powinien ustąpić w ciągu kilku dni lub tygodni.

Czy mój kot może dać mi giardię?

Istnieje teoretyczne ryzyko, że człowiek zarazi się lambliozą od kota, ale zdarza się to wyjątkowo rzadko. Jak zauważono powyżej, prawdopodobieństwo zakażenia człowieka jest możliwe tylko wtedy, gdy u kota występuje rzadszy typ zakażenia Giardia (zespoły A lub B). Jeśli jednak u Twojego kota zdiagnozowano lambliozę, warto zastosować szczególnie ostrożne środki higieniczne, zwłaszcza jeśli Twój układ odpornościowy jest w jakikolwiek sposób osłabiony (małe dzieci, osoby starsze, osoby poddawane chemioterapii lub z innymi chorobami).

Jak diagnozuje się giardię u kotów?

Jak wspomniano powyżej, istnieje wiele różnych testów diagnostycznych, które można zastosować do zdiagnozowania lambliozy, każdy ma zalety i wady.