Celem tego artykułu jest przedstawienie dobrej jakości, dokładnego i łatwo zrozumiałego podsumowania szczegółów dotyczących zatrucia liliami u kotów, częstego ryzyka, które często nie jest doceniane ani przez właścicieli kotów, ani przez ogół społeczeństwa, a co ważne, często nie przez kwiaciarnie, które sprzedają lilie zarówno osobno, jak i w kompozycjach kwiatowych.

Szybki przegląd: Zatrucie liliami u kotów

O zatruciu liliami u kotów

Lilie to piękne, słodko pachnące rośliny, które można przechowywać jako rośliny doniczkowe, kupować jako kwiaty cięte do wystawienia w domu lub kupować jako prezent dla innych. Często mają obfite, bujne, zielone liście i duże, bogate w pyłki, egzotyczne kwiaty.

Należy je jednak trzymać wyłącznie z dużą ostrożnością w domach, w których żyją koty, ponieważ lilie są dla kotów silnie toksyczne, powodując szybką i często śmiertelną niewydolność nerek. Toksyczne działanie lilii nie wpływa na ludzi, psy i inne zwierzęta, a zagrożenie dla kotów nie jest tak powszechnie znane, jak powinno być.

Szybka interwencja weterynaryjna może uratować życie kotom cierpiącym na zatrucie liliami.

Jakie są różne rodzaje lilii?

Nie wszystkie rośliny zawierające w nazwie słowo lilia są prawdziwymi liliami i nie wszystkie lilie są toksyczne dla kotów. Ważne jest, aby dokładnie zrozumieć terminologię.

W klasyfikacji biologicznej rodzina obejmuje wiele różnych rodzajów (liczba mnoga rodzaju), a rodzaj zawiera wiele różnych gatunków i wreszcie mogą istnieć podgatunki lub odmiany gatunku.

Istnieje rodzina kwiatów znana jako rodzina Liliaceae, która obejmuje ponad 160 rodzajów roślin: tylko rodzaj Lilium (lilie prawdziwe) i rodzaj Hemerocallis (lilie dzienne) są toksyczne dla kotów. Oznacza to, że 158 rodzajów z rodziny Liliaceae jest nietoksycznych i dlatego bardzo ważne jest, aby dokładnie wiedzieć, która roślina lub kwiat jest brana pod uwagę.

Toksyczne lilie

Gatunki Lilium (lilia prawdziwa) obejmują L. lancifolium (lilia tygrysia), L. orientalis (lilia gwiazdorska), L. longiflorum (lilia wielkanocna), L. asiatic (lilia azjatycka lub lilia orientalna), L. elegans (azjatycka lilia hybrydowa ), L. speciosum rubrum (lilia rubrum) i L. umbellatum (lilia drzewna, lilia czerwona, lilia zachodnia).

Gatunki Hemorcallis (lilia dzienna) obejmują H. dumortierei/H. fulva (lilia dzienna), H. sieboldii (lilia wczesna) i H. graminea (lilia pomarańczowa).

Nietoksyczne lilie

Niektóre rośliny zawierające w nazwie słowo lilia nie są prawdziwymi liliami i nie mają tak samo toksycznego działania jak prawdziwe lilie.

Przykłady obejmują:

• Lilia pokojowa (gatunek Spathiphyllum) (Uwaga: mogą zawierać kryształy szczawianu, które mogą powodować inną, znacznie mniej poważną toksyczność)
• Konwalia (Convallaria majalis)
• Lilie kalii (gatunek Zantedeschia)
• Lilia peruwiańska (Alstroemeria spp.)

Dokładna identyfikacja roślin jest niezbędna, gdy rozważa się możliwy wpływ roślin lub kwiatów w domu na koty.

Toksyczne działanie lilii

Nie zidentyfikowano jeszcze dokładnej substancji trującej zawartej w liliach, ale uważa się, że jest to mieszanka tak zwanych glikoalkaloidów steroidowych, które wyizolowano ze wszystkich części rośliny, w tym liści i pyłku, ale których najwyższe stężenia występują w same kwiaty.

Substancje toksyczne zawarte w liliach powodują uszkodzenie mitochondriów w komórkach nerek i trzustki, przy czym najbardziej znaczącym skutkiem jest zwyrodnienie komórek kanalików proksymalnych w nerkach, ze wszystkimi wynikającymi z tego objawami niewydolności nerek.

Spożycie nawet niewielkich ilości roślin lub kwiatów lilii może prowadzić do niewydolności nerek w ciągu 24 godzin, a następnie, jeśli nie jest leczone, do śmierci kilka dni później. Jeśli kot zje wiele kwiatów, śmierć może nastąpić w ciągu kilku godzin. Jeśli zauważy się, że kot połknął nawet część lilii, należy zabrać go do lekarza weterynarii w celu uzyskania natychmiastowego leczenia.

Niektóre koty wydają się być zainteresowane liliami i pragną je zjeść, dlatego właściciele muszą mieć świadomość, że być może będą musieli całkowicie trzymać lilie poza domem, a nie tylko próbować trzymać je poza zasięgiem. Koty potrafią doskonale wspinać się po przeszkodach, wokół nich i pod nimi, szukając obiektów, które je intrygują.

Objawy zatrucia liliami u kotów

Bardzo ważne jest, aby chore koty zostały zabrane do lekarza weterynarii na wczesnym etapie, aby zapewnić wczesną, ratującą życie opiekę weterynaryjną.

Objawy zatrucia liliami u kotów odzwierciedlają ostrą niewydolność nerek spowodowaną uszkodzeniem nerek i trzustki przez toksyczne składniki lilii. Objawy obserwowane przez właściciela obejmują utratę apetytu, otępienie i wymioty, często w ciągu kilku godzin po kontakcie z liliami.

Bardzo ważne jest, aby chore koty zostały zabrane do lekarza weterynarii na tak wczesnym etapie, aby zapewnić wczesną, ratującą życie opiekę weterynaryjną.

Nawet jeśli nie zostaną podjęte żadne działania, te wczesne objawy mogą ulec poprawie, dając właścicielowi złudzenie, że najgorsze już za nami. Jednak pod powierzchnią dochodzi do znacznego uszkodzenia nerek i następnego dnia objawy choroby powrócą ze zwiększonym nasileniem, w tym silne otępienie i zapaść, powtarzające się wymioty, ślinienie się, głośna wokalizacja i objawy neurologiczne, takie jak drżenie , brak koordynacji i czasami drgawki.

Objawy te zwykle przypisuje się niewydolności nerek, ale do obserwowanych problemów może przyczyniać się również trwające uszkodzenie trzustki.

Diagnoza zatrucia liliami u kotów

Często zdarza się, że w przeszłości występował kontakt z liliami, po którym kot poczuł się źle, dlatego można od razu postawić wstępną diagnozę zatrucia liliami. W innych przypadkach u kota mogą wystąpić podejrzane objawy i konieczne może okazać się postawienie dokładnej diagnozy przez weterynarza.

Pomocny może być kontakt ze stronami internetowymi identyfikującymi rośliny, infolinią ds. trucizn dla zwierząt domowych, centrum kontroli zatruć zwierzęcych lub biblioteką porad dotyczących zatruć ASPCA.

Szczegółowe zbieranie historii

Twój weterynarz DVM omówi każdy aspekt życia Twojego kota, szukając wskazówek, które mogą obejmować możliwe narażenie na możliwe toksyny, w tym lilie. Mogą zostać zadane pytania dotyczące apetytu Twojego kota, oddawania moczu i wszelkich innych objawów klinicznych, które mogłeś zauważyć.

Badanie lekarskie

Twój lekarz weterynarii dokładnie sprawdzi Twojego kota, wykluczając inne przyczyny pojawiających się objawów. Jeśli u kota występują objawy takie jak drżenie, brak koordynacji lub drgawki, zostanie przeprowadzone szczegółowe badanie neurologiczne.

Rutynowe badania krwi i inne prace laboratoryjne

Twój lekarz weterynarii prawdopodobnie zasugeruje badanie krwi, w tym zwykły zestaw badań diagnostycznych, takich jak hematologia (pełna morfologia krwi) i profile biochemiczne.

Prawdopodobnie zostanie zaobserwowany wzór odpowiadający uszkodzeniu i niewydolności nerek, obejmujący zwiększenie stężenia kreatyniny, mocznika i fosforu. Może być podwyższony poziom amylazy i lipazy, co świadczy o uszkodzeniu trzustki. W ciężkich przypadkach może wystąpić podwyższone stężenie potasu (hiperkaliemia).

Można także wykonać badanie moczu w przypadku nieprawidłowości obejmujących obecność białka i glukozy na paskowym wskaźniku poziomu, mocz nadmiernie rozcieńczony (izotenuria o ciężarze właściwym od 1,008 do 1,012) oraz obecność komórek nabłonka nerek i wałeczków w moczu. osad moczu.

Inne dochodzenia

• Badanie USG jamy brzusznej może ujawnić powiększone nerki.
• EKG może wykazać obecność arytmii serca (nieregularne bicie).

Leczenie zatrucia liliami u kotów

Rokowanie zależy od poziomu narażenia na lilię, ciężkości niewydolności nerek i szybkości interwencji weterynaryjnej. Wczesne leczenie robi znaczącą różnicę.

Leczenie zatrucia liliami obejmuje zazwyczaj trzy aspekty:

1. Dekontaminacja

Specjalny zabieg mający na celu usunięcie wszelkich elementów lilii z organizmu, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, aby zapobiec dalszemu wchłanianiu toksyn.

• Można podjąć próbę usunięcia lilii z układu pokarmowego poprzez wywołanie wymiotów, płukanie żołądka, doustne podanie węgla aktywowanego, aby zapobiec wchłanianiu z jelit, oraz podanie lewatyw w celu przyspieszenia wydalania lilii z kałem.
• Jeżeli na zewnątrz ciała znajdują się elementy lilii (np. pyłki przyklejone do sierści), kota można umyć w szamponie, aby usunąć wszelkie ślady potencjalnie trującej substancji.

2. Natychmiastowe leczenie ogólne

Początkowym priorytetem jest ustabilizowanie wszelkich oznak zatrucia liliami, jakie wykazuje kot:

• Przeciwwymiotne, aby zatrzymać powtarzające się wymioty
• Leki przeciwpadaczkowe, jeśli kot cierpi na drgawki lub drgawki
• Dożylna terapia płynami w celu zminimalizowania wpływu toksyn na nerki i trzustkę
  Leki niezbędne do kontrolowania zaburzeń elektrolitowych (takich jak podwyższony poziom potasu)
• Inne leki w razie potrzeby, aby zminimalizować wszelkie inne objawy występujące u kota

3. Leczenie długoterminowe

• Dopóki kot prawidłowo oddaje mocz (tzn. nerki nie zamknęły się), należy podać płyny dożylnie, początkowo w celu skorygowania odwodnienia i kontynuować przez 2–3 dni, aby zapoczątkować proces zwany diurezą płynową. To wypłukuje nerki, maksymalizując usuwanie toksyn z moczem i wspierając pracę nerek.
• Czasami przeprowadzano dializę otrzewnową (proces wykorzystujący jamę brzuszną jako rodzaj naturalnego urządzenia do dializy).
• Pełna hemodializa (podobna do dializy oferowanej ludziom z niewydolnością nerek) jest teoretycznie możliwa, podobnie jak przeszczep nerki na pełną skalę, jeśli u kota wystąpi całkowita niewydolność nerek.
• U kotów z niewydolnością nerek może rozwinąć się stan zapalny i owrzodzenie żołądka i przewodu pokarmowego, dlatego często stosuje się środki chroniące żołądek i leki zobojętniające sok żołądkowy, aby zapobiegać i leczyć tę chorobę.
• Inne metody leczenia mogą obejmować specjalną dietę nerkową zapewniającą odpowiednie wsparcie żywieniowe, a także leki, takie jak leki wiążące fosforany, jeśli kot cierpi na hiperfosfatemię.

Rokowanie

Rokowanie zależy od poziomu narażenia na lilię, ciężkości niewydolności nerek i szybkości interwencji weterynaryjnej. Wczesne leczenie, w ciągu kilku godzin od spożycia, robi bardzo znaczącą różnicę. W jednym z badań pomogło to 90% zatrutych kotów przeżyć i powrócić do normalnego, zdrowego życia bez długotrwałej niewydolności nerek.

Zapobieganie zatruciu liliami u kotów

Lilie należy zawsze trzymać poza zasięgiem kotów. Prawdopodobnie nie należy dopuszczać lilii do tych samych domów co koty, aby wyeliminować wszelkie możliwe ryzyko.

Wniosek

Zatrucie liliami to specyficzna diagnoza spowodowana spożyciem części rośliny liliowca przez koty. Po zidentyfikowaniu problemu intensywne leczenie może uratować życie.

Przeczytaj także: Zatrucie u kotów: przyczyny, objawy i leczenie

Często zadawane pytania

Jakie są objawy zatrucia liliami u kotów?

Po spożyciu lilii u kotów występują objawy niewydolności nerek, w tym otępienie, brak apetytu i wymioty, a także inne objawy, takie jak zapaść, drgawki i inne.

Czy koty mogą umrzeć w wyniku zatrucia liliami?

W ciężkich przypadkach zatrucia liliami możliwa jest śmierć; Niezbędne jest szybkie leczenie zatrutych kotów.

Jak długo trwa zatrucie liliami?

Spożycie wszystkich części lilii może spowodować szybkie objawy toksyczności, dlatego wczesne leczenie jest niezbędne, aby uratować życie kota.

Jak spożycie lilii wpływa na koty?

Trujący składnik lilii powoduje uszkodzenie komórek nerek i trzustki, co prowadzi do szybko rozwijającej się niewydolności nerek wymagającej natychmiastowego leczenia

Czy ludzie są zagrożeni zatruciem liliami?

Lilie nie powodują toksyczności u psów ani u ludzi; jest to specyficzny problem kotów.

Coleus toksyczny dla kotów