Fosfor jest niezbędnym składnikiem odżywczym wymaganym przez organizm. Wiadomo jednak, że wysokie spożycie fosforu w diecie pogarsza stan choroby nerek u kotów. Niedawno pojawiły się również obawy, że dieta bogata w fosfor może przyczyniać się do rozwoju choroby nerek u zdrowych kotów.

W tym artykule dowiesz się więcej na temat fosforu, powodów jego dodawania do karmy dla kotów, najnowszych informacji naukowych na temat związku diety bogatej w fosfor z chorobami nerek oraz kilku często zadawanych pytań.

Przeczytaj także: Jaka jest najlepsza karma dla kotów z chorobą nerek?

Co to jest fosfor?

Fosfor jest niezbędny minerał , występujący naturalnie w wielu produktach spożywczych. Jest niezbędny do wzrostu i naprawy wszystkich tkanek oraz do produkcji DNA. Fosfor jest również potrzebny do zrównoważenia i wspomagania wykorzystania innych witamin i minerałów w organizmie, w tym witaminę D, jod, magnez i cynk.

Organizm stara się utrzymać równowagę fosforu z wapniem. Wewnątrz ciała, wapń i fosfor powinny być w przybliżeniu równoważne w stosunku bliskim 1:1 . W przypadku dodatków wapń może być wyższy i wynosić 2:1, ale stosunek ten nigdy nie powinien spaść poniżej 1:1. Innymi słowy, fosfor nigdy nie powinien być wyższy w organizmie niż wapń.

Przeczytaj także: Kompletny przewodnik żywieniowy od kociąt po seniorów

Dlaczego karma dla kotów zawiera fosfor?

Fosfor powszechnie występuje w produktach wysokobiałkowych, takich jak mięso.

Fosfor można podzielić na dwa główne typy: organiczny i nieorganiczny. Fosfor organiczny to fosfor występujący naturalnie w wielu produktach spożywczych, ale szczególnie w ziarnach i żywność o wysokiej zawartości białka jak mięso. Jako bezwzględni mięsożercy koty potrzebują dużej zawartości białka, a dostępna na rynku karma dla kotów (karma mokra i sucha) często zawiera wysoką zawartość białka.

Karma dla kotów w puszkach lub karma mokra o większej zawartości mięsa będzie naturalnie zawierać wyższy poziom fosforu organicznego. Surowa dieta składająca się głównie z produktów mięsnych i kostnych będzie również miała wyższy poziom fosforu organicznego.

Fosfor nieorganiczny, przynajmniej pod względem chemicznym, występuje, gdy fosfor jest związany z innym minerałem, takim jak wapń, sód lub magnez. Fosfor nieorganiczny jest również nazywany fosforanem ze względu na sposób wiązania z innymi minerałami. Fosforany są najczęściej dodawane do żywności jako konserwanty wydłużające okres przydatności do spożycia i dodające tekstury żywności aby były bardziej zachęcające do jedzenia. Przykłady nieorganicznego fosforu obejmują monofosforan wapnia, monofosforan sodu i diwodorofosforan sodu.

Przeczytaj także: 7 najlepszych karm dla kotów dla ludzi

Ile fosforu potrzebują koty?

AAFCO ustaliło zalecane wymagania dotyczące składników odżywczych, takich jak fosfor.

Minimalna ilość fosforu potrzebna kotom była na przestrzeni lat szeroko badana, została ustalona przez Krajową Radę ds. Badań Naukowych (NRC) i opublikowana w czasopiśmie Zapotrzebowanie żywieniowe psów i kotów od 2006 r. Zalecane przez NRC dzienne spożycie (RDA) stanowi podstawę formułowania wielu diet dla zwierząt domowych.

Stowarzyszenie Amerykańskich Urzędników Kontroli Pasz (AAFCO) opiera swoje własne wytyczne dotyczące składników odżywczych na publikacjach NRC, chociaż AAFCO częściej dostarcza aktualizacje. Chociaż firmy produkujące karmę dla zwierząt domowych nie są zobowiązane do samodzielnego przestrzegania wytycznych AAFCO, wiele stanów włączyło wytyczne żywieniowe AAFCO do prawa, które pomagają regulować sposób formułowania i wytwarzania diet.

Zarówno NRC, jak i AAFCO nieco inaczej wyrażają swoje zapotrzebowanie na składniki odżywcze, co może być mylące, ale w obu przypadkach są one wyrażone w sposób umożliwiający lepsze porównanie diet. NRC wyraża składniki odżywcze w gramach na 1000 kilokalorii energii metabolizowanej (g/1000 kcal ME).

AAFCO wyraża składniki odżywcze zarówno jak robi to NRC, jak i procent suchej masy (% s.m.). Procent suchej masy standaryzuje porównanie diet, zakładając, że cała zawartość wilgoci została usunięta, aby można było je porównać na podstawie tak zwanej suchej masy.

W przypadku NRC wytyczne dotyczące żywienia dorosłych kotów i kociąt są następujące:

• Dorosłe koty: Zalecana dzienna porcja: 0,6 g/1000 kcal ME
• Minimalne spożycie: 0,4 g/1000 kcal ME
• Kocięta: Zalecana dzienna porcja: 1,8 g/1000 kcal ME
• Minimalne spożycie: 1,2 g/1000 kcal ME

W przypadku AAFCO wytyczne dotyczące podawania fosforu dla dorosłych kotów i kociąt są następujące:

• Dorosłe koty: Minimalna porcja: 0,5% suchej masy 1,25 g/1000 kcal ME
• Kocięta: Minimalna porcja: 0,8% suchej masy 2,0 g/1000 kcal ME

Aby zoptymalizować zdrowie i dobre samopoczucie, wymagania żywieniowe różnią się w zależności od etapu życia. Prawdopodobnie zauważyłeś, że zalecane ilości fosforu są wyższe w przypadku kociąt w porównaniu z dorosłymi. Dzieje się tak dlatego, że do rozwoju kości i tkanek u rosnących zwierząt potrzeba dużo więcej fosforu. W przypadku ciężarnych kotek dawki karmienia są podobne jak w przypadku kociąt, ponieważ wspomagają one rozwój jednego lub większej liczby kociąt.

Nie ma konkretnych wytycznych dla starszych kotów, ponieważ ich potrzeby żywieniowe mogą się znacznie różnić. Podobnie interpretacja potrzeb żywieniowych starszych kotów jest dość zróżnicowana wśród producentów karmy dla zwierząt domowych.

Prawdziwe potrzeby żywieniowe każdego starszego kota zależą w dużej mierze od jego stanu zdrowia i ewentualnych schorzeń, które wymagają zmiany diety. Na przykład zdrowy 7-letni kot, uważany za seniora, może być tak samo zdrowy, jak wtedy, gdy miał 6 lat i był uważany za dorosłego. Jednak 15-letni starszy kot z niewydolnością nerek, chorobami serca lub cukrzycą przedstawia zupełnie inny obraz potrzeb żywieniowych.

Być może zauważyłeś również w wytycznych, że nie ma zalecanych maksymalnych poziomów fosforu. I w tym tkwi problem, o którym będziemy mówić więcej.

Przeczytaj także: Ile koty powinny jeść i jak często

Czy istnieją górne limity fosforu?

Nie ma konkretnych górnych bezpiecznych limitów zawartości fosforu w diecie, które zostały stanowczo ustalone przez NRC, AAFCO lub FEDIAF, który jest europejskim odpowiednikiem AAFCO. Jednakże publikacja NRC z 2006 r. podaje zakres oczekiwanych bezpiecznych górnych limitów czyli 2,5-3,5 g/1000kcal ME. Zakłada to zachowanie w diecie odpowiedniego stosunku zawartości wapnia do zawartości fosforu.

Czy dieta bogata w fosfor może zaszkodzić mojemu kotu?

Wysoki poziom fosforu w diecie powiązano z chorobą nerek u kotów.

Fosfor jest niezbędnym minerałem, ale jego nadmiar może być zdecydowanie szkodliwy. Przez wiele lat wykazano, że dieta bogata w białko i fosfor pogarsza stan istniejącej przewlekłej choroby nerek (CKD) u kotów. Doprowadziło to do głównego podejścia terapeutycznego polegającego na karmieniu dietą ubogą w fosfor i sód, zawierającą wysokiej jakości białko i neutralne pH dla kotów z niewydolnością nerek.

PChN u kotów nie jest procesem dobrze poznanym. Początkowo badania koncentrowały się na roli białka w chorobie nerek, a w niektórych dietach weterynaryjnych stosowano dietę niskobiałkową, aby zapobiec postępowi choroby nerek od wczesnych stadiów. Chociaż może istnieć wiele różnych przyczyn, które nie mają nic wspólnego z dietą, przeprowadzono o wiele więcej badań, aby przyjrzeć się wpływowi fosforu w diecie na zdrowie nerek u zdrowych kotów w ciągu ostatnich 4-5 lat.

Przełomowe badanie opublikowane w 2018 r. zapoczątkowało dalsze badania uzupełniające mające na celu bliższe przyjrzenie się zawartości fosforu w karmie dla kotów. Opublikowano w Journal of Feline Medicine and Surgery badacze odkryli, że podawanie zdrowym kotom diety bardzo bogatej w fosfor (około 5 razy większej niż zalecana przez NRC) wykazało oznaki uszkodzenia nerek już po 30 dniach. Diety przygotowywano na świeżo, ale w celu uzyskania wysokiego poziomu fosforu stosowano monofosforan wapnia i sodu.

W tym samym roku, w którym opublikowano to badanie, petfoodindustry.com opublikowali krótki artykuł zatytułowany Wysoka zawartość fosforu w karmie dla kotów może zaszkodzić nerkom, powołując się na najnowsze wnioski z badania.

Od tego czasu przeprowadzono kilka innych badań, w których analizowano szczegółowo, w jaki sposób fosfor w diecie może wpływać na nerki kota i jak wysokie musiałyby być, aby stanowiły problem.

Kilku tych samych autorów biorących udział w tym przełomowym badaniu opublikowało kolejne w tym samym roku rodzaje nieorganicznych fosforanów zawartych w karmach dla kotów . Ich odkrycia potwierdziły, że nieorganiczne fosforany mają znacznie wyższą biodostępność i wchłanianie niż fosfor organiczny oraz że monofosforan sodu powoduje większe obciążenie nerek niż monofosforan wapnia.

w Brytyjski dziennik żywienia badacze odkryli, że stosowanie diety o zawartości nieorganicznych fosforanów wynoszącej 3,6 g/1000 kcal w połączeniu z niskim stosunkiem wapnia do fosforu prowadziło do zmian w nerkach i powikłań w ciągu 4 tygodni. Co ciekawe, normalny stosunek wapnia do fosforu nie prowadził do tych zmian. Odkrycia te podkreśliły znaczenie nie tylko całkowitego poziomu fosforu w żywności lub ilości substancji nieorganicznych w porównaniu z organicznymi, ale także równowagi wapnia i fosforu w diecie.

W kolejnym roku 2019 opublikowano badanie opublikowane w czasopiśmie „ Journal of Weterynaryjnej Medycyny Wewnętrznej oceniając zawartość fosforu w dostępnych na rynku karmach dla kotów, przedstawili niepokojące wnioski, że 33% z 82 analizowanych diet miało zawartość fosforu przekraczającą 3,6 g/1000 kcalME.

Przedstawili także niektóre z następujących wniosków:

• Kategorie diet wysokobiałkowych charakteryzowały się wyższą zawartością fosforu powyżej poziomów powodujących dysfunkcję nerek u zdrowych kotów.
• Nie stwierdzono korelacji pomiędzy nietradycyjną żywnością białkową a fosforem (żywnością zawierającą egzotyczne źródła białka, takie jak kangur czy królik).
• Nie stwierdzono korelacji pomiędzy samą żywnością w puszkach a wysoką zawartością fosforu.
• Odwrotny stosunek wapnia do fosforu może wskazywać na większą zawartość nieorganicznego fosforu w diecie.
• 7 diet zawierało fosfor w ilości większej niż 4,8 g/1000 kcal ME, przy czym większość to diety surowe zawierające wysoką zawartość białka i pochodnych kości.
• Nie stwierdzono korelacji pomiędzy ceną diety a żywnością zawierającą więcej lub mniej fosforu.

W tym samym roku 2019 badanie opublikowane w Medycyna i nauka weterynaryjna przyjrzeli się bardziej szczegółowo zawartości fosforu w dostępnych na rynku mokrych karmach dla kotów. Naukowcy ocenili 35 komercyjnych mokrych karm z Europy. Wszystkie zawierały fosfor (i sód) w ilościach przekraczających minimalne wymagania określone przez FEDIAF.

Chociaż przekraczanie minimalnych wymagań jest powszechne w celu zapewnienia odpowiedniego spożycia fosforu, 5 z 12 ocenianych diet dla kotów przekraczało wartość 3,6 g/1000 kcal fosforu opisaną w wielu z tych badań.

W 2020 r. badacze przyjrzeli się różnym rodzajom i ilościom fosforu w diecie wpływającemu na zdrowie nerek kotów, a swoje ustalenia opublikowali w czasopiśmie Journal of Weterynaryjnej Medycyny Wewnętrznej . Ich głównym wnioskiem było to, że odwrotny lub niski stosunek wapnia do fosforu w połączeniu ze stosowaniem dobrze rozpuszczalnych nieorganicznych fosforanów jest powiązany z markerami uszkodzenia nerek.

Badacze ci doszli także do kilku innych ważnych wniosków:

• Nie było dowodów na to, że komercyjne diety powszechnie łączą się z uszkodzeniem nerek. Jednakże niektóre diety komercyjne zawierają duże ilości fosforu w stosunku do zaleceń i mają niski stosunek wapnia do fosforu.
• Zwiększenie stężenia fosforu w surowicy krwi następuje po dodaniu do diety dobrze rozpuszczalnych fosforanów zawierających sód w ilości równej lub większej niż 0,5 g fosforu na 1000 kcal ME.
• Jakikolwiek związek między poziomem fosforu w diecie a poziomem fosforanów w surowicy krwi jest słaby. Fosforany w surowicy stanowią tylko 1% całkowitego fosforu w organizmie, na który może wpływać wchłanianie jelitowe oraz przemieszczanie się do i z kości i komórek.
• Biodostępność źródeł fosforu może się znacznie różnić, a stosunek wapnia do fosforu w diecie również wpływa na poziom fosforu.

Przeczytaj także: Kalkulator kalorii dla kota

Czy starsze koty powinny stosować dietę o niskiej zawartości fosforu?

Obecnie nie oceniano wpływu fosforu na starsze koty w porównaniu z młodymi dorosłymi kotami. Jednakże badania, które właśnie omówiliśmy, dotyczyły wpływu wysokiego poziomu fosforu na zdrowe koty i: starszy kot kot, który nie jest leczony, może być tak samo zdrowy jak dorosły kot.

Najważniejsze jest, aby zdać sobie sprawę, że starsze koty są bardziej podatne na rozwój chorób przewlekłych, a wczesne wykrycie jest kluczem do lepszych wyników i długowieczności. Jeśli choroba nerek zostanie wykryta wcześnie za pomocą testu SDMA lub podejrzewana na podstawie niskiego ciężaru właściwego moczu, należy natychmiast podjąć wysiłki, aby podawać kotom karmę o niskiej zawartości fosforu. Inne interwencje wspomagające nerki obejmują utrzymanie nawodnienia poprzez zwiększone spożycie wody, na przykład poprzez zmianę diety z karmy na mokrą.

Jak sprawdzić zawartość fosforu w karmie kota

Interpretacja składników dietetycznych dostępnych na rynku karm dla kotów może być trudna.

Obecnie ustalenie zawartości fosforu w diecie każdego zwierzęcia jest trudne. Jeśli spojrzysz na etykietę karmy dla zwierząt domowych, znajdziesz gwarantowaną analizę obejmującą procent białka, tłuszczu i węglowodanów. Znajdziesz tu także listę składników. Jednak w przeciwieństwie do etykiet żywności dla ludzi, nie ma pełnego zestawienia zawartości procentowej lub ilości witamin, minerałów i innych składników.

Prawdopodobnie jednak ulegnie to zmianie. Zgodnie z artykułem z listopada 2022 r. napisanym przez Wydział Żywienia Klinicznego Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Tufts Cumming: AAFCO proponuje radykalne zmiany w etykietach karmy dla zwierząt domowych . Sekcja Gwarantowana analiza na etykiecie zostanie zastąpiona informacjami o żywieniu zwierząt domowych, w których będą podane ilości poszczególnych składników. Oczekuje się, że zmiany te zaczną być widoczne w 2023 lub 2024 roku.

Jednak nawet przy tych zmianach określenie poziomu fosforu lub stosunku wapnia do fosforu w domu nadal byłoby trudne. Wiemy, że fosfor nieorganiczny jest bardziej powiązany z chorobami nerek. Chociaż jednak podjęto wstępne próby, nie istnieje obecnie żadna wiarygodna metoda rozróżniania fosforu organicznego i nieorganicznego w karmie dla zwierząt domowych analiza.

Ponadto na etykietach składników często podaje się minimalne ilości składników odżywczych, które mają zapobiec niedoborom. Jednak maksymalne wartości są rzadziej podawane i dopóki bezpieczne wartości maksymalne dla fosforu nie zostaną ustalone, rodzice zwierząt nie będą mieli pojęcia, jaki właściwie jest poziom fosforu w diecie.

Jedynym wyjątkiem są diety weterynaryjne na receptę zawierające preparat dla zwierząt z chorobami nerek. Diety nerkowe muszą być tak opracowane, aby zawierały ograniczoną maksymalną ilość fosforu (i minimalny poziom wapnia). Informacje o minimalnych i maksymalnych wartościach procentowych znajdziesz w części Gwarantowanej analizy tych diet.

Przeczytaj także: Najlepsze domowe przepisy na karmę dla kotów na choroby nerek

Jak wybrać dietę dla mojego kota?

Potrzeby żywieniowe Twojego kota będą się różnić w zależności od etapu życia i stanu zdrowia.

Nie ma tylko jednego rodzaju diety lub marki żywności, której można unikać. Badania wykazały, że istnieje duże zróżnicowanie pomiędzy rodzajami diety, jeśli chodzi o poziom fosforu.

Większość fosforu jest ważna i potrzebna organizmowi, ale badania wykazały, że fosforany nieorganiczne, a zwłaszcza sole fosforanowe, takie jak fosforan monosodowy, są bardziej powiązane z uszkodzeniem nerek.

Możesz sprawdzić listę składników na etykiecie żywności, aby sprawdzić, czy zawiera sól sodową fosforan. Chociaż badania wykazały bezpieczne poziomy, można rozważyć unikanie soli sodowych na rzecz soli wapnia.

Surowa dieta może nie być rozwiązaniem, biorąc pod uwagę wysoką zawartość fosforu z mięsa i kości. Są to źródła organiczne, lecz nie zbadano w pełni wysokiego poziomu organicznych źródeł fosforu. Domowe diety też nie są rozwiązaniem. Badanie z 2019 roku przeprowadzone w Dziennik Stowarzyszenia Lekarzy Weterynaryjnych odkryli, że spośród 114 ocenionych domowych przepisów na dietę dla kotów, żaden z nich nie spełniał w pełni dziennej dawki zalecanej przez NRC.

Jednak świeżo przygotowane diety z dostawą do domu mogą być obiecujące. Diety takich firm jak Smalls, The Honest Kitchen, Raised Right i JustFoodForCats zapewniają świeże składniki, które są zrównoważone pod względem odżywczym, ale zawierają niewiele konserwantów lub w ogóle.

Można również rozważyć konsultację z certyfikowanym dietetykiem weterynaryjnym, aby upewnić się, że domowa dieta jest zbilansowana pod względem odżywczym.

Przeczytaj także: Jak nakłonić kota do diety?

Wniosek

Fosfor, będący niezbędnym składnikiem odżywczym wymaganym przez organizm, może być szkodliwy, jeśli w diecie zapewniony jest jego zbyt wysoki poziom. Stwierdzono, że ilości fosforu przekraczające 3,6 g/1000 kcal ME powodują uszkodzenie nerek w połączeniu z dietami zawierającymi wysoki poziom fosforanów soli sodowej i niski stosunek wapnia do fosforu.

Ostatnie badania przeprowadzone w ciągu ostatnich kilku lat wykazały, że istnieje wiele komercyjnych diet, których zawartość fosforu przekracza 3,6 g/1000 kcal ME. Chociaż może istnieć wiele przyczyn choroby nerek u kotów, wysoka zawartość fosforu w diecie, fosforanów soli sodowej i niski stosunek wapnia do fosforu mogą przyczyniać się do rozwoju choroby nerek u niektórych kotów.

Chociaż tych cech nie można przypisać żadnemu konkretnemu rodzajowi diety ani marce żywności, diety można starannie dobierać w domu w oparciu o obecność konserwantów na bazie soli sodowej i fosforanu. Należy również pamiętać, że te same problemy mogą również wystąpić w przypadku diet domowych, chociaż potrzebne są dalsze badania, aby przyjrzeć się skutkom dużych ilości fosforu organicznego w diecie.

Obecność dużej ilości fosforu w karmie dla zwierząt domowych i jej wpływ na czynność nerek u kotów pozostaje głównym obszarem badań. Wyniki tych badań prowadzą do wezwań do zreformowania diet komercyjnych w celu ściślejszego przestrzegania zalecanych dawek fosforu i odpowiednich proporcji wapnia do fosforu.

Najlepszym dużym krokiem wydaje się, że NRC, AAFCO i FEDIAF ustalą bezpieczny górny limit zawartości fosforu w diecie, a także bardziej rygorystyczne wytyczne dotyczące stosunku wapnia do fosforu w żywności komercyjnej. Jednakże,Apel AAFCO o bardziej przejrzyste etykietowanie żywności w diecie zwierząt domowych, rozpoczęty już w latach 2023–2024, może być pierwszym krokiem, aby pomóc rodzicom zwierząt w wyborze diety, a lekarzom weterynarii doradzić, czym karmić, aby zapewnić najlepsze zdrowie i bezpieczeństwo swoich pacjentów.

aglaonema i koty

Przeczytaj także: 10 najniebezpieczniejszych chorób kotów

Często Zadawane Pytania

Ile jest za dużo fosforu w karmie dla kotów?

Chociaż nie ustalono żadnego oficjalnego górnego limitu, Krajowa Rada ds. Badań Naukowych (NRC) zasugerowała górny zakres 2,5–3,5 g/1000 kcal ME. Badania przeprowadzone niedawno w ciągu ostatnich kilku lat wykazały, że dieta zawierająca 3,6 g fosforu na 1000 kilokalorii energii metabolizowanej (ME) w połączeniu z niskim stosunkiem wapnia do fosforu prowadziła do objawów choroby nerek.

Czy fosfor w karmie dla kotów jest szkodliwy?

Generalnie nie, obecność fosforu w karmie dla kotów nie jest zła. Fosfor jest minerałem odżywczym niezbędnym organizmowi do wykonywania niektórych jego najważniejszych funkcji. Jednak podobnie jak w przypadku wielu składników odżywczych, zbyt wiele dobrego może być złe, a wysoki poziom może być powiązany z chorobą nerek u kotów.

Jaki procent fosforu jest dobry dla kotów?

Stowarzyszenie Amerykańskich Urzędników Kontroli Pasz (AAFCO), które opiera swoje wytyczne na zaleceniach Krajowej Rady ds. Badań Naukowych (NRC), zaleca 0,5% fosforu dla dorosłych kotów i 0,8% fosforu dla kociąt. Wszystkie wartości procentowe wartości odżywczych podano w przeliczeniu na suchą masę, co standaryzuje diety do celów porównawczych, zakładając, że usunięto całą wodę.

Czy karma o niskiej zawartości fosforu jest dobra dla kotów?

Koty wymagają określonej minimalnej ilości fosforu w diecie, aby zaspokoić swoje potrzeby żywieniowe. Jeśli spełnione jest to minimalne wymaganie, określone przez Krajową Radę ds. Badań Naukowych (NRC) na poziomie 0,4 grama na 1000 kilokalorii energii metabolizowanej (ME) (a w przypadku kociąt 1,2 g), odpowiednia może być dieta o niskiej zawartości fosforu. Badania wykazały, że przekraczanie 3,6 g w połączeniu z niskim stosunkiem wapnia do fosforu prowadzi do objawów choroby nerek.

Jaka karma dla kotów ma niską zawartość fosforanów?

Obecnie karmy dla kotów, podobnie jak wszystkie karmy dla zwierząt domowych, muszą spełniać minimalny poziom składników odżywczych potrzebnych organizmowi w diecie. Jednakże nie ma jednoznacznie ustalonych maksymalnych poziomów ustalonych przez NRC, AAFCO ani FEDIAF dla fosforu. Ponieważ wiadomo, że fosfor może być szkodliwy dla nerek kotów z istniejącą chorobą nerek, diety formułowane dla kotów z przewlekłą chorobą nerek są formułowane tak, aby były ubogie w fosfor.