Celem tego artykułu jest wyjaśnienie szczegółów terapii płynami u kotów. Terapia płynami jest powszechnym rodzajem leczenia stosowanym u kotów z wielu różnych powodów. W tym artykule podsumujemy najważniejsze aspekty płynoterapii w sposób zrozumiały dla opiekunów kotów.

Na czym polega terapia płynami dla kotów?

Terapia płynami ogólnie oznacza podawanie kotom sterylnych płynów za pomocą: wstrzyknięcie za pomocą igły podskórnej . Płyny te są potrzebne kotom, które chorują z wielu powodów wymienionych poniżej. Terapia płynami to jeden z najważniejszych i najskuteczniejszych sposobów leczenia pewnych problemów kotów, jakie weterynaria może zastosować.

W jaki sposób podaje się terapię płynami kotom?

Istnieją cztery sposoby podawania płynów.

1. Dożylna terapia płynami

Musi to ustalić lekarz weterynarii i jest to najszybszy, skuteczny i bezpośredni sposób podawania płynów. Podawanie płynów jest kluczową częścią intensywnej terapii w sytuacjach, gdy koty są poważnie chore.

Wymagany jest dostęp naczyniowy, tj. sposób wstrzyknięcia bezpośrednio do krwioobiegu, dlatego czynność tę wykonują wyłącznie lekarze weterynarii. Jakiś kaniula dożylna (lub cewnik dożylny), zwykle do żyły odpromieniowej (w przedniej nodze), do żyły odpiszczelowej (w tylnej nodze) lub czasami do żyły szyjnej (w szyi).

Cewnik jest zabezpieczony (zwykle opatrunkami) i podłączony do plastikowej rurki, która łączy się z plastikowym workiem zawierającym sterylne płyny (tzn. są one wolne od wszelkich czynników zakaźnych, takich jak bakterie, wirusy czy grzyby).

Płyny mogą spływać do żyły za pomocą grawitacji, ale zazwyczaj plastikowe przewody przepuszczane są przez pompę do płynów napędzaną elektrycznie, która umożliwia obliczenie i podanie dokładnego pomiaru ilości i szybkości podawania płynów.

Płyny wstrzykiwane są bezpośrednio do żyły kota, skąd natychmiast przedostają się do krwioobiegu, a stamtąd do płynu śródmiąższowego, czyli wilgoci żywej tkanki, otaczającej całe ciało.

2. Terapia płynami podskórnymi

The sterylne płyny można wstrzykiwać bezpośrednio pod skórę kota ; zwykle miejscem wstrzyknięcia jest tył szyi kota. Skóra w tym miejscu jest luźna, wokół sierści kota, a koty na ogół nie mają nic przeciwko zastrzykom podawanym w tym miejscu.

Płyny podskórne wolniej docierają do krwiobiegu, a następnie do płynu śródmiąższowego w porównaniu z płynami dożylnymi, ponieważ płyny muszą zostać wchłonięte z obszaru pod skórą do krwioobiegu, co może zająć kilka godzin. Ponadto, jeśli kot jest odwodniony, dopływ krwi do obszarów podskórnych jest słaby, a wchłanianie płynów może trwać nawet dłużej.

Lekarze weterynarii mogą stosować podskórną terapię płynami w sytuacjach, gdy nie mają dostępu do żyły zwierzęcia (np. kłótliwe zwierzę) i często jest stosowany jako część domowej terapii płynami przez właścicieli leczących własne koty (np. na przewlekłą niewydolność nerek). Używa się tego samego rodzaju plastikowej torby i plastikowej rurki, które są podłączone do igły podskórnej, którą wstrzykuje się w tył szyi kota.

Płyn kapie przez igłę do obszaru podskórnego pod wpływem grawitacji. Alternatywnie płyn można pobrać do dużej strzykawki z plastikowej torebki, a następnie bezpośrednio wstrzyknąć w okolicę podskórną.

3. Terapia płynami śródkostnymi

Sterylne płyny można również wstrzyknąć bezpośrednio w środek kości kota do jamy szpiku, gdzie jest szybko wchłaniany do krążenia. Jest to prawie tak samo skuteczne jak podanie dożylne i zwykle stosuje się je u małych zwierząt, gdzie nie można zapewnić dostępu dożylnego.

Do wkłucia w okolicę śródkostną należy użyć specjalnego rodzaju igły, a następnie płyn można podać w formie wstrzyknięcia ze strzykawki lub wkroplić z worka.

4. Teoretycznie płynoterapię można stosować także doustnie

(Np. roztwory elektrolitów podawane kotom doustnie podczas rekonwalescencji po zaburzeniach trawiennych), ale zwykle nie jest to objęte ogólnym terminem płynoterapii.

Zastosowanie terapii płynami u kotów

U kotów stosuje się płynoterapię w każdej sytuacji, gdy kot potrzebuje dodatkowych płynów. Najczęstsze schorzenia wymagające płynoterapii to:

1. Odwodnienie (z wielu możliwych przyczyn, niektóre z nich wymieniono poniżej)
2. Przewlekła niewydolność nerek (przewlekła choroba nerek)
3. Zatrucie
4. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe
5. Zapaść z wielu możliwych przyczyn
6. Wstrząs hipowolemiczny z wielu możliwych przyczyn
7. Udar cieplny
8. Operacja – w trakcie i po znieczuleniu
9. Kryzysy metaboliczne, takie jak hipoglikemia lub cukrzyca
10. Resuscytacja m.in. po upadku

Jak powszechna jest terapia płynami?

Terapia płynami jest bardzo częste , przeprowadzane codziennie w szpitalach weterynaryjnych z wielu różnych powodów. Coraz powszechniej stosuje się płynoterapię w domu jako uzupełnienie leczenia przewlekłej choroby nerek.

Jak weterynarze decydują, że konieczna jest płynoterapia u kotów?

Twój lekarz weterynarii DVM przejdzie przez proces decyzyjny w celu ustalenia, czy kot potrzebuje terapii płynami.

1. Szczegółowe zbieranie historii

Kiedy odwiedzasz weterynarza z kotem, weterynarz omówi każdy aspekt życia i opieki zdrowotnej Twojego kota , uzyskując pełne tło aktualnego problemu Twojego kota.

Obejmuje to pytania związane z bilansem płynów u kota, takie jak ilość wypijanego przez kota pokarmu oraz wszelkie objawy, które mogą prowadzić do utraty płynów (takie jak wymioty lub biegunka), a także schemat wytwarzania moczu.

2. Badanie fizykalne

Twój weterynarz to zrobi dokładnie sprawdź swojego kota, zwracając uwagę na wszelkie fizyczne oznaki choroby i zwracając szczególną uwagę na stan nawodnienia kota.

Jeśli kot jest poważnie odwodniony (ponad 10%), skóra będzie się marszczyć po delikatnym uszczypnięciu fałdu skóry (tj. skóra pozostanie w pozycji przypominającej namiot, a nie natychmiast się spłaszczy, jak powinno to mieć miejsce w przypadku normalnie nawilżonego kota). kot). Tętno zostanie sprawdzone.

Ocenie zostaną poddane błony śluzowe (np. dziąsła); są one suche i lepkie u odwodnionego kota z powodu zmniejszonej perfuzji krwi. Oceniony zostanie czas napełniania naczyń włosowatych: daje to informację o przepływie krwi do dziąseł.

czy koty mogą jeść sałatę

Masa ciała Twojego kota zostanie zarejestrowana, ponieważ jest to ważna część obliczeń, które należy wykonać przy ustalaniu, ile płynu należy podać.

Wszystkie te cechy są wielokrotnie sprawdzane przez lekarza, gdy kot przebywa w szpitalu weterynaryjnym i otrzymuje dożylne płyny.

3. Rutynowe badania krwi

Jest prawdopodobne, że Twój lekarz weterynarii może również wykonać badania krwi, w tym hematologia (morfologia krwi, pomiar czerwonych krwinek i inne aspekty) oraz biochemia profile, aby dowiedzieć się więcej o wewnętrznym metabolizmie Twojego kota.

Często obejmuje to objętość upakowanych komórek (PCV), co jest przydatnym sposobem określenia stanu nawodnienia kota. Często używa się go do obliczenia objętości płynu potrzebnego do nawodnienia kota. W celu przeprowadzenia niezbędnych obliczeń sprawdza się to na podstawie całkowitego białka we krwi i poziomu albuminy.

The można oznaczyć poziom potasu we krwi ; w niektórych przypadkach suplementacja potasu jest ważną częścią terapii płynowej, jeśli poziom potasu we krwi kota jest zbyt niski. Można również oznaczyć inne elektrolity i ocenić równowagę kwasowo-zasadową.

Wszystkie te informacje są przydatne przy ustalaniu, jaki rodzaj płynu należy podać, w jakiej ilości i w jakiej ilości.

4. Inne testy

Twój weterynarz może zmierzyć ciśnienie krwi Twojego kota. Kot z niskim ciśnieniem krwi (niedociśnieniem) potrzebuje innej ilości płynów niż kot z normalnym ciśnieniem krwi.

Jaki rodzaj płynu stosuje się w terapii płynami dla kotów?

Istnieją różne rodzaje sterylnych płynów stosowanych w terapii płynami. Wszystkie znajdują się w plastikowych pojemnikach: zwykle w zapieczętowanych plastikowych torebkach zawierających 500 ml lub 1000 ml płynu. Czasami zamiast tego są dostępne w miękkich plastikowych butelkach.

Worki znajdują się zwykle w zewnętrznej plastikowej torbie, którą należy otworzyć, aby uzyskać dostęp do głównego worka z płynami. Rozdziera się je ręcznie, tak jak przy usuwaniu opakowania zewnętrznego artykułu spożywczego. Ma to na celu zapewnienie sterylności i ochrony worka z płynami podczas transportu.

Worki posiadają u podstawy kilka punktów wejściowych, przypominających małe wystające sutki. Istnieją dwa główne punkty dostępu.

• Szerszy otwór, przez który należy przebić zestaw do podawania (rurkę do transportu płynu do zwierzęcia)
• Węższy otwór z elastyczną plastikowo-gumową membraną, który może służyć do wstrzykiwania leków i innych substancji do worka ze sterylnymi płynami

Torba z płynami ma na boku napisy opisujące, jaki rodzaj płynów znajduje się w torbie: przypomina to etykietę na produkcie spożywczym, z opisem i często listą składników.

Główne płyny nazywane są płynami krystaloidowymi, co oznacza wodny roztwór soli mineralnych i innych małych, rozpuszczalnych w wodzie cząsteczek.

Różne typy obejmują:

Zwykła sól fizjologiczna:jest to najczęściej stosowany płyn dożylny. Jest to izotoniczny roztwór krystaloidów, zawierający 0,9% chlorku sodu, co odpowiada krwi pozbawionej komórek i białek. Zawiera wyłącznie elektrolity i płyn. Służy do prostej wymiany standardowego płynu w sytuacjach, gdy zwierzę może być odwodnione bez innych problemów. Hipertoniczna sól fizjologiczna:jest bardziej skoncentrowany i zawiera m.in. 3% chlorek sodu. Stosuje się je w określonych sytuacjach klinicznych, np. gdy konieczne jest wciągnięcie płynu do krążenia z przestrzeni śródmiąższowych (np. w przypadku obrzęku mózgu).
1. A zrównoważony roztwór elektrolitów znany jako „roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu” lub „roztwór Hartmanna”. Zawiera kombinację elektrolitów opracowaną w celu przeciwdziałania niektórym zmianom metabolicznym obserwowanym u kotów cierpiących na takie problemy, jak wymioty, niektóre choroby itp.
Dekstroza lub glukozaczasami jest dodawany do płynów, w sytuacjach, gdy kot może mieć niski poziom cukru we krwi. Koloidy syntetycznesą płynami do podawania dożylnego i mają duże cząsteczki, które wydłużają czas pozostawania płynów w krwiobiegu. Cząsteczkami tymi są zazwyczaj albuminy, białka osocza lub syntetycznie modyfikowane cukry lub kolageny. Najczęściej stosowanymi syntetycznymi roztworami koloidów są hydroksyetyloskrobia (HES) i żelatyna. Służą one do rozszerzania płynu w krwiobiegu u kotów, które w pewnych sytuacjach utraciły płyn z przestrzeni wewnątrznaczyniowej. Pełna krewjest czasami stosowany jako rodzaj terapii płynowej w niektórych krytycznych sytuacjach, gdy kot utracił pełną krew: nazywa się to transfuzją krwi.

W jaki sposób weterynarze zapewniają płynoterapię w szpitalach weterynaryjnych?

Najpopularniejszym płynem do stosowania w domu jest sterylna sól fizjologiczna lub zbilansowany roztwór elektrolitów, ale lekarz weterynarii udzieli Ci jasnych porad, jak ich używać.

Po pierwsze, ilość potrzebnego płynu jest obliczana przez Twojego lekarza weterynarii i opiera się na wielu różnych czynnikach:

• Choroba lub sytuacja (patrz wyżej)
• Obecność hipowolemii (zmniejszona objętość krwi, np. po epizodzie krwawienia)
• Stopień odwodnienia
• Ciągłe straty płynów m.in. jeśli kot krwawi, wymiotuje lub ma biegunkę
• Pod uwagę brana jest także ilość wydalanego moczu

Weterynarz oblicza dwie ważne objętości płynu.

1. Najpierw należy podać początkowy bolus płynu, aby skorygować niedobór płynów u kota: jest to stosunkowo duża objętość, którą podaje się szybciej.
2. Po drugie, objętość potrzebna do zapewnienia płynów pielęgnacyjnych, w oparciu o normalną utratę płynów i potrzebę uzupełniania płynów dla kota.

Ważne jest, aby podawać odpowiednią ilość płynu: w przypadku podania zbyt dużej ilości płynu w miarę upływu czasu istnieje poważne ryzyko niebezpiecznego przeciążenia płynami, w wyniku którego płyn przedostaje się z krwi do płuc, co prowadzi do obrzęku płuc, który jest powikłaniem zagrażającym życiu.

Jak podać kotowi płynną terapię w domu?

Twój lekarz weterynarii udzieli Ci jasnych porad, jak to zrobić, a poniższe informacje mają charakter ogólny.

Jakie płyny stosuje się w domowej terapii płynami?

Możesz używać wyłącznie specjalnego worka z płynami, który dostałeś od weterynarza w tym konkretnym celu. Stosowane są te same płyny, które stosowane są w szpitalach weterynaryjnych do podawania dożylnego.

Twój weterynarz dostarczy Ci odpowiednie jednorazowe środki do podawania płynów (worki, rurki, igły, strzykawki itp.) i doradzi Ci, jaką ilość płynu należy podawać, jak często itp.

Najpopularniejszym płynem do stosowania w domu jest sterylna sól fizjologiczna lub zrównoważony roztwór elektrolitów, znany jako „roztwór Ringera z mleczanem” lub „roztwór Hartmanna”.

Jak właściwie podaje się płyn?

Istnieją różne sposoby podawania płynów kotowi.

Płyn można podawać bezpośrednio z worka zawierającego płyn przez plastikową rurkę, podłączając ją do igły podskórnej wstrzykiwanej pod skórę.Worek kroplowy trzyma się wyżej niż kot, tak aby płyn mógł przedostać się pod skórę pod wpływem grawitacji. Podanie płynu zajmie 5–20 minut i musisz zapewnić swojemu kotu spokój przez ten okres: przytul go, pogłaszcz, a może zaoferuj mu jedzenie. Czasami płyn można podawać poprzez wstrzyknięcie dużą strzykawką.

Najlepiej ogrzać torebkę z płynami przed podaniem, umieszczając ją w misce z gorącą wodą na około dziesięć minut. Najlepiej, aby po wstrzyknięciu były letnie: powoduje to mniejszy dyskomfort niż zimny płyn.

Ile płynu podaje się?

Zazwyczaj, można podać około 10–20 ml/kg płynu (czyli 40–80 ml dla typowego kota o wadze 4 kg) zwykle w jedno miejsce wstrzyknięcia. Kiedy skończysz, będziesz mógł zobaczyć ten płyn w postaci obrzęku pod skórą, przypominającego małą poduszkę.

Płyn ten będzie stopniowo wchłaniany do krążenia kota, a obrzęk ustąpi w ciągu kilku godzin.

Co mam zrobić z torebką z płynem, kiedy już skończę?

Częściowo zużyty worek z płynem, plastikowe rurki i igłę należy przechowywać w lodówce pomiędzy kolejnymi sesjami podawania, upewniając się, że przed każdym użyciem pozwolisz im powrócić do temperatury pokojowej, wyjmując je z lodówki na około godzinę. uprzednio.

Co może pójść źle?

Powikłania po podaniu płynów są rzadkie, a najbardziej prawdopodobnym problemem jest infekcja lub podrażnienie w miejscu wstrzyknięcia, które może stać się opuchnięte i bolesne. Jeśli tak się stanie, należy pilnie skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Ile kosztuje leczenie kota płynoterapią?

Koszt płynoterapii obejmuje niezbędne materiały jednorazowe (igły, kaniule dożylne, opatrunki, rurki plastikowe, worki ze sterylnymi płynami), a także użycie sprzętu (pompy do płynów i stojaki) oraz czas potrzebny na przygotowanie i monitorowanie zastosowanie terapii płynowej.

W przypadku podawania płynów podskórnych w domu należy pokryć koszt materiałów jednorazowych.

Niemożliwe jest oszacowanie dokładnego kosztu, ponieważ istnieją zachodzi tak wiele możliwych czynników na tle indywidualnych przypadków. Przed wyrażeniem zgody na leczenie należy poprosić lekarza weterynarii o szczegółową wycenę.

Jednakże, ogólnie rzecz biorąc, leczenie płynami w warunkach szpitalnych może kosztować 100–200 dolarów, przy podobnej dziennej kwocie na utrzymanie tak długo, jak jest to potrzebne. Domowa terapia płynami podskórnymi może kosztować od 50 do 150 dolarów za niezbędny sprzęt i szkolenie.

Wniosek

Płynoterapia jest jednym z najcenniejszych narzędzi stosowanych przez lekarzy weterynarii w leczeniu ciężko chorych kotów, a domowa płynoterapia jest przydatną dodatkową metodą leczenia kotów z przewlekłą niewydolnością nerek.

Często Zadawane Pytania

Czy płyny podskórne poprawiają samopoczucie kotów?

Jeśli kot jest odwodniony, czuje się nieszczęśliwy, trochę jak człowiek z kacem. Nawodnienie poprzez płynoterapię często sprawia, że ​​koty od razu czują się bardziej komfortowo i zaczną bardziej reagować, będą bardziej wybudzone, aktywne i będą bardziej nawiązywać kontakt ze swoimi właścicielami.

Co płyny dożylne robią dla kotów?

Płyny dożylne szybko korygują równowagę płynów w organizmie kota, korygując odwodnienie i inne zaburzenia równowagi w metabolizmie. Może to uratować życie w wielu sytuacjach, a także sprawia, że ​​koty czują się znacznie lepiej.

koty z roślin modlitewnych

Po jakim czasie kot czuje się lepiej po podaniu płynów?

Kot poczuje się lepiej, gdy tylko zostanie nawodniony, co może nastąpić zaledwie kilka minut po podaniu płynów dożylnych lub kilka godzin po podaniu płynów podskórnych.